Reguła Rycerska

Stan rycerski zakonem jest, gdzie zakon ów jednaki i powołanie jego jedne źródła w wierze świętej mające.

W służbie stanu swojego rycerze braćmi są, a braterstwo owe, siłę i dumę rodzące, źródłem czci i honoru rycerskiego się stawa. Jakoż nie ma godniejszego stanu ludzkiego serca i ducha, któryby bardziej powołany był w płodności swojej: zacność rodzić, miłość ojczyzny krzepić i sumienność powołania swego sprawować.

Bo też wiadomym jest, iż człowiek dumny, honorem się kierujący, szacunku dla siebie potrzebuje i by na ten szacunek zasłużyć w życiu swojem wedle zasad reguły świętej rycerskiej podąża.

Przeto winien rycerz pamiętać kim jest i zważyć na to co jego stan oznacza, pomnieć, że komu więcej poruczono od tego więcej wymagać będą.

Pragnąc tedy by czystość ducha i godność, po wsze czasy, w stanie naszym rycerskim pozostawały świętą regułę rycerską niniejszym spisujemy.

                                                                      Kodeks Rycerski

Trzy są rycerza przymioty święte:

*Czystość w miłości i prawdzie;

*Cześć rycerska moc uczynku rodząca;

*Sprawność oręża, ku obronie słabych i przestrodze niesprawiedliwych.

O sposobach czynienia, by prawym rycerzem zostać:

O żywocie:

*człeka wszelakiego szanować;

*miłość w sercu nosić;

*prawdę sercem i usty wyznawać;

*dobra i prawości przed złem i niesprawiedliwością bronić;

*słowu danemu wiernym być;

*zapalczywości nie mieć, gniewu nierozważnym uczynkiem nie wykonywać;

*zważać na dumę rycerską by pychą nie została splamiona;

*nigdy, jako żyw, pleców swoich wrogowi nie ukazywać;

O służbie:

*ducha swego i ciało doskonalić, w wierności powołaniu swemu pozostawić;

*ciało swe w sprawności trzymać, być zawsze do broni gotowym;

*majtek swój pomnażać i w należytym porządku trzymać, by godnie w pole wystpić, gdy zajdzie potrzeba;

*w miłosierdziu swoim hojnym być, w złej przygodzie uczynkiem i majątkiem wspomagać;

O porządku:

*sprzeczek nie miłować;

*ze skłóconymi pojednać się przed słońca zachodem;

*rozkazaniu starszego we wszystkim być posłusznym;

*oczu nie zamykać na grzechy występnych braci, lecz ku ich naprawie podążać;

*nie być winu ponad miarę oddanym, umysł w trzeźwości trzymać;

*do przyzwoitości się wdrażać, słów Złego w zwyczaju nie naśladować;

*oręża pochopnie nie dobywać, w stanie gotowości utrzymywać.

Źródło: Kapituła Rycerstwa Polskiego